วันศุกร์ที่ 5 มิถุนายน พ.ศ. 2558

ทำไมจึงมักจะมีคนกล่าวว่า ทหาร ไม่ใช่นักกีฬา



สิ่งที่ยังคงค้างคาในใจของผมมานานนั่นคือ ความแตกต่างระหว่างการสร้างนักกีฬากับทหารขึ้นมาสักคนคืออะไร เพราะไม่ว่านักกีฬาหรือทหารต่างก็ต้องมีร่างกายที่แข็งแรง มีจิตใจที่มุ่งมั่น มีวินัยไม่ว่าจะเป็นการฝึกซ้อม หรือ การฝึกทางทหาร ซึ่งท่าจะว่ากันไปแล้ว มีหลายครั้งที่นักกีฬามีความเหนือกว่าทหารด้วยซ้ำ จริงๆ แล้วสิ่งที่ทำให้หลายคนมองว่า ทหารต่างกับนักกีฬาก็คือความเสียสละ ซึ่งที่กล่าวมาตรงนี้ไม่ได้หมายความว่านักกีฬาเป็นผู้ไม่เสียสละ แต่สิ่งที่ทหารมีความเสียสละที่ต่างกันจากความเป็นนักกีฬาคือ ทหารเสียสละร่างกายอวัยวะหรือแม้กระทั่งชีวิต เพื่อปกป้องในสิ่งที่เชื่อ ประเทศชาติ องค์กร หน่วยงาน และ คนที่อยู่ข้างๆ นั่นก็คือเพื่อนทหารด้วยกันเอง
นอกจากความเสียสละแล้วที่มีความแตกต่าง อีกก็คือ กระบวนการหรือ process ในการสร้างนักกีฬากับทหารมีความต่างกันอย่างชัดเจน เช่น การใช้ทรัพยกรเพื่อสร้างนักกีฬา มีความต่างกันอย่างเห็นได้ชัด เช่น อาหารการกิน นักกีฬาอาจจะได้รับอาหารที่ดีกว่าและมากกว่าทหาร เพราะทหารนั้นต้องใช้ทรัพยากรอย่างจำกัดในการสร้างทหารขึ้นมา นอกจากนี้ยังมีเรื่อง การใช้อาวุธ ตัวอย่างที่เราจะเห็นได้ชัดคือ ทหารแต่ละคนเมื่อได้เข้ามาเป็นทหาร อาจจะได้มีโอกาสยิงปืนโดยใช้กระสุนไม่กี่นัด เช่น เรื่องเล่าว่าทหารเวียดกงในช่วงสงครามเวียดนาม ก่อนที่ทุกคนจะจับปืนออกมาทำการรบ จะได้มีโอกาสฝึกด้วยกระสุนจริงเพียง 5 นัด
สำหรับความแตกต่างสุดท้ายที่พอนึกออกก็ ความต่อเนื่องในการเผชิญสิ่งที่ไม่คาดคิด นักกีฬาอาจถูกฝึกให้อดทน เพื่อให้มีความสามารถที่จะชนะในเกม ซึ่งทุกคนจะรู้ว่าเกมของตนนั้นจบเมื่อไหร่ แต่ทหารนั้นไม่รู้ว่าภารกิจของตนเองจะจบเมื่อไหร่ เมื่อเสร็จภารกิจหนึ่งอาจจะถูกลากให้ไปทำในภารกิจที่ 2 เมื่อภารกิจที่ 2 เสร็จก็อาจจะลากไปทำต่อในภารกิจที่ 3 และไปต่อเรื่อยๆ จนกว่าจะจบ หรือไม่ก็เสียชีวิต ตัวอย่างพวกนี้ สามารถเห็นได้ในสงครามที่มีความยืดเยื้อยาวนาน ทหารจะถูกลากให้ทำภารกิจต่อเนื่องไปเรื่อยๆ โดยไม่สามารถที่จะตอบได้ว่า ภารกิจเราจะจบเมื่อไร

เพราะฉะนั้นทหารจึงไม่ใช่นักกีฬา เราถูกสร้างมาบนทรัพยากรที่จำกัด โดยมีความคาดหวังว่าเราจะต้องเป็นผู้เสียสละที่สละได้แม้กระทั่งชีวิตของเราเพื่อปกป้องในสิ่งที่เราเชื่อ และ เราต้องพร้อมที่จะทำหน้าที่ของเราต่อไปเรื่อย จนกว่าเราจะหยุดหายใจ ดังนั้นอาวุธที่สำคัญที่สุดของกองทัพก็คือ ตัวของทหารเองไม่ใช่สิ่งอื่นใด ผมชอบข้อความข้างล่างครับ ซึ่งคำถามที่เราจะต้องตอบในวันนี้คือ เราเป็นอาวุธที่แหลมคมหรือยัง หรือคิดเอาเองว่าเราเป็นอาวุธที่ใช้การได้ แต่ข้อเท็จจริงเราคือ อาวุธที่มีแต่ความทื่อหาความคมใดๆ ไม่ได้เลย แล้วหลอกตัวเองว่าเป็น  Hooaha!!!!


My aim is accurate 
Because I have trained it
My mind is sharp
Because I honed it
My body is strong
Because I have pushed it
I have earned my skill 
with sweat and blood
I am not athlete 
I am a weapon!!

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น